
Miles Davis, legendarny trębacz i kompozytor, znany jest z rewolucyjnych dokonań w świecie jazzu. Jego eksperymentalne podejście do gatunku, ciągłe poszukiwanie nowych brzmień i umiejętność łączenia różnych stylów sprawiły, że stał się ikoną muzyki XX wieku. Jednym z jego najbardziej rozpoznawalnych utworów jest „So What”, utwór otwierający kultowy album „Kind of Blue” z 1959 roku.
„So What” to arcydzieło minimalistyczne w swojej formie, ale o niezwykłej głębi emocjonalnej. Melodia utworu, oparta na dwóch prostych akordach modalnych (D dorian i E minor), powtarza się z subtelnymi wariacjami, tworząc atmosferę spokoju i refleksji.
Davis wykorzystał modalne harmonie jako podstawę dla improwizacji solistów, dając im przestrzeń do eksplorowania różnych nastrojach. Rezultatem są długie, liryczne partie solowe, które budują napięcie i emocje.
Struktura „So What”:
Utwór składa się z dwóch głównych części, każda oparta na innej tonacji modalnej:
- Część A (Dorian): Ta część rozpoczyna się od charakterystycznego motywu granego przez Davis’a, który następnie jest przekazywany pozostałym członkom kwartetu. Solowe partie są wolne i refleksyjne, z naciskiem na melodię.
- Część B (E Moll): W tej części tempo nieco przyspiesza, a nastrój staje się bardziej intensywny. Solista John Coltrane prezentuje energetyczne solo, które kontrastuje z spokojem pierwszej części.
Instrumentarium:
„So What” został nagrany przez kwartet Milesa Davisa w składzie:
- Miles Davis: trąbka
- John Coltrane: saksofon tenorowy
- Cannonball Adderley: saksofon altowy
- Paul Chambers: kontrabas
- Jimmy Cobb: perkusja
Każdy z muzyków wnosił swój unikalny styl do utworu, tworząc spójną całość.
Wpływ „So What” na świat jazzu:
„So What” jest uznawany za jeden z najważniejszych utworów w historii jazzu modalnego. Jego prostota i elegancja zainspirowały wiele kolejnych generacji muzyków.
Album „Kind of Blue”, na którym znajduje się „So What”, stał się jednym z najlepiej sprzedających się albumów jazzowych wszechczasów, dowodząc popularności tego stylu muzycznego.
Ciekawostki:
-
Utwór został nagrany w zaledwie 2 take’ach!
-
Davis początkowo chciał nazwać utwór „Skippin’”, ale producenci uznali, że „So What” lepiej oddaje charakter utworu.
-
„So What” jest jednym z najczęściej nagrywanych utworów jazzowych.
Słuchając “So What”:
- Zwróć uwagę na prostotę melodii i jej powtarzalność
- Skup się na improwizacjach solistów, ich emocjach i sposobie budowania napięcia
- Poczuj atmosferę spokoju i refleksji, charakterystyczną dla jazzu modalnego
Podsumowanie:
“So What” to arcydzieło minimalistyczne w swojej formie, ale o niezwykłej głębi emocjonalnej. Prostota melodii, długie partie solowe i melancholijna atmosfera czynią z tego utworu prawdziwy klejnot w historii jazzu.