
“So What,” to nie tylko jeden z najpopularniejszych utworów Milesa Davisa, ale także kluczowy kamień milowy w historii jazzu. Ten utwór, wydany na albumie “Kind of Blue” w 1959 roku, wyznaczył nową drogę dla gatunku, wprowadzając koncepcję modalnej improvizacji, która zerwała z tradycyjną strukturą akordów i otworzyła nowe horyzonty kreatywności muzycznej.
Miles Davis, legendarny trębacz i kompozytor, w latach 50. XX wieku poszukiwał nowych brzmień, które mogłyby odzwierciedlać zmieniające się czasy i nastroje społeczne. Utworzenie “So What” było kulminacją tych poszukiwań. Davis zainspirował się ideą muzyki modalnej, która zamiast skupiać się na skomplikowanych sekwencjach akordów, bazuje na skalach (modach) tworząc atmosferę swobody i improwizacyjnego ducha.
“So What” jest przykładem minimalizmu w jego najczystszej formie. Utwór składa się z dwóch prostych sekcji opartych na skali D Dorian i skali Eb Dorian, bez tradycyjnych zmian akordów. Ten minimalistyczny charakter daje muzykom ogromne pole do popisu w improvised solo, tworząc atmosferę nie tylko relaksacyjną, ale również pełną napięcia i niespodzianek.
Utwór rozpoczyna się od charakterystycznego riffu granego na fortepianie przez Bill Evansa, który od razu wprowadza naszą wyobraźnię w melancholijny nastrój. Następnie dołącza Miles Davis z swoim niepowtarzalnym brzmieniem trąby, tworząc dialog między instrumentami, pełen subtelnych nuansów i emocji.
W “So What” słychać również genialne solo Johna Coltrane’a na saksofonie tenorowym. Jego improwizacje są pełne ekspresji, dynamiki i oryginalnych rozwiązań harmonicznych. Uczestnictwo Johna Coltrane’a w tym projekcie było momentem przełomowym w jego karierze. Współpraca z Milesem Davisem pozwoliła mu rozwinąć swój unikalny styl gry, który później zainspirował pokolenia saksofonistów jazzowych.
Utwór “So What” jest także przykładem niepowtarzalnego brzmienia całej sekcji rytmicznej, w skład której wchodzili Paul Chambers na kontrabasie i Jimmy Cobb na perkusji. Ich precyzyjne zagrania tworzą stabilne podłoże dla improwizacji głównych instrumentów melodii, nadając utworowi jego charakterystyczny groove.
Struktura i Improvizacja “So What”:
Sekcja | Melodia | Akordy | Styl |
---|---|---|---|
A | Riff fortepianowy, solo trąby | D Dorian | Minimalistyczny, melancholijny |
B | Solo saksofonu tenorowego | Eb Dorian | Ekspresyjny, dynamiczny |
Warto zauważyć, że “So What” jest nie tylko utworem instrumentalnym, ale również ma subtelną warstwę tekstową. Chociaż słowa nie są wyrażone wprost, to melodia i improwizacje tworzą historię pełną emocji, tęsknoty i refleksji.
Od czasu premiery albumu “Kind of Blue” utwór “So What” stał się jednym z najczęściej nagrywanych i interpretowanych utworów w historii jazzu. Wersje tego klasyka wykonywali znani artyści jazzowi, tacy jak Herbie Hancock, Wayne Shorter, czy Pat Metheny, co świadczy o jego ponadczasowej wartości i uniwersalnym przekazie.
“So What” to nie tylko utwór muzyczny, ale także symbol ewolucji jazzu. Ukazuje on, jak gatunek ten potrafił się odnowić i dostosować do zmieniających się czasów, tworząc nowe brzmienia i odkrywając nieskończone możliwości improwizacji.
Zachęcam wszystkich miłośników muzyki do zapoznania się z tym arcydziełem jazzu, który zapewni niezapomniane wrażenia akustyczne.